Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich
KONRAD GÓRSKI do końca był wierny przekonaniu, że tekstologia i edytorstwo to rodzaj misji naukowej i jednocześnie sztuki. Sztukmistrzowi, podobnie jak edytorowi, są potrzebne właściwe narzędzia, technika, ale i wiedza oraz wyobraźnia. Praca nad tekstem, raczej niewdzięczna, pracochłonna i mało efektowna, daje ponadto poczucie bliskiego obcowania z duchem artysty. Każdy, kto pochylał się nad rękopisem ulubionego poety czy pisarza, rozumie, na czym ów tajemny związek polega. I choćby z tego powodu warto ponownie zagłębić się w lekturę dzieła Konrada Górskiego, który uczy z pasją, jak przez tekst poznawać idee i myśli autora; jako Mistrz i nauczyciel namawia innych do twórczej kontynuacji sztuki edytorskiej, choćbyśmy ze swoim nauczycielem w wielu kwestiach już się nie zgadzali. Sztuka edytorska dziś to nadal powołanie i misja, ale towarzyszy jej „uczucie bez wzajemności”. Jest całkowicie bezinteresowna. Dlatego prawdziwa. Ze wstępu Mirosława Strzyżewskiego
Sztuka edytorska – uczucie bez wzajemności / VII
Nota edytorska/ XXIII
Przedmowa / 1
Rozdział 1. Zadania tekstologii i pojęcie tekstu / 5
Rozdział 2. Najważniejsze źródła błędów tekstu / 21
Rozdział 3. Zgodność z zamiarem twórczym autora / 27
Rozdział 4. Nauki pomocnicze tekstologii / 47
Rozdział 5. Podstawowe wypadki pracy tekstologicznej / 51
Rozdział 6. Wypadek pierwszy: jeden druk autentyczny / 57
Rozdział 7. Wypadek drugi: kilka druków autentycznych / 83
Rozdział 8. Wypadek trzeci i czwarty: autografy lub kopie skontrolowane przez autora / 117
Rozdział 9. Wypadek piąty i szósty: kopie nieskontrolowane przez autora / 151
Rozdział 10. Wypadek siódmy: tekst skażony przez kontaminację / 165
Rozdział 11. Dochodzenie autorstwa / 175
Rozdział 12. Edytorstwo naukowe i jego rozwój w Polsce / 209
Rozdział 13. Kształtowanie wydań różnego typu / 229
Rozdział 14. Komentarz / 297
Uzupełnienie / 313
Bibliografia / 315
Indeks osób i utworów / 321
Indeks rzeczowy / 329