Racjonalność oraz uwarunkowania procesów terapeutycznych osób niepełnosprawnych

Racjonalność oraz uwarunkowania procesów terapeutycznych osób niepełnosprawnych

Priorytetem działań terapeutycznych jest ich racjonalność, dlatego tak ważne jest zapewnienie dostępu do odpowiednio przygotowanych programów terapeutycznych osobom niepełnosprawnym, które znajdują się w mniej korzystnym położeniu w porównaniu ze swoimi rówieśnikami. Mają mniejsze szanse udziału w wielu sferach rozwoju osobistego, budowania swojej pozycji osobistej i zawodowej, integracji w społeczeństwie, a także większe trudności w dostępie do edukacji.
Problematyka terapii zajęciowej ma od zawsze swoje miejsce w budowaniu systemów wspierania osób niepełnosprawnych. Okazuje się niezwykle przydatna w procesach szeroko pojętej rehabilitacji i to nie tylko osób niepełnosprawnych. Terapie zajęciowe zyskały wielką popularność w licznych ośrodkach rehabilitacji oraz instytucjach pomocowych. Niezwykle ważna jest rola racjonalnie zaplanowanej i konsekwentnie realizowanej terapii. Pewnie również dlatego widać tak duże zainteresowanie tym zagadnieniem u wielu przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych, a zwłaszcza pedagogów, psychologów czy socjologów.
Pierwsza część szesnastego tomu serii „Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych”, zatytułowana Sytuacja społeczna osób niepełnosprawnych, podejmuje problemy szczególnej sytuacji tej grupy osób. Ciągle jeszcze pokutują stygmatyzacja i dyskryminacja niepełnosprawnych jako ludzi „na przemiał”, używając terminologii Zygmunta Baumana. Znajdziemy w tej części również bardzo ciekawe rozwiązania i opis mechanizmów konstruowania rzeczywistości społecznej, w tym (jak twierdzi autor artykułu) wytwarzanie przestrzeni, w której dużą rolę odgrywają procesy powstawania podziałów i barier społecznych stygmatyzujące osoby niepełnosprawne. Określona została także rola komunikacji i samorealizacji w kontekście osób niepełnosprawnych.
W części drugiej – Problemy edukacyjne dzieci i młodzieży niepełnosprawnej – poruszono między innymi podstawowe trudności, z jakimi borykają się ci młodzi ludzie. Ciekawe są również wyniki badań na temat relacji między prawem a rzeczywistością kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Przedstawiono także rozwiązania tak istotnego problemu, jak dostosowanie przestrzeni szkoły ogólnodostępnej do potrzeb i możliwości ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Część trzecia – Różnorodność form procesów terapeutycznych – obejmuje artykuły poświęcone głównie problematyce terapeutycznej. Zawiera na przykład informacje o znaczeniu aktywizacji na polu artystycznym osób niepełnosprawnych w procesie ich socjalizacji. Przedstawiono w niej również kompleksowość oddziaływań terapeutycznych, wielofunkcyjność i wielostronność przy udziale specjalistów różnych dziedzin, którzy wykorzystując zdolności, aktualne predyspozycje i możliwości uczestników terapii, pomagają im zaspokoić codzienne i przyszłe potrzeby. Pojawia się także rzadko podejmowana problematyka edukacji religijnej osób niepełnosprawnych intelektualnie. Autorka artykułu pokazuje, jak istotne jest, aby zajęcia katechezy były elementem zajęć terapeutycznych i wspierały proces rehabilitacji osób niepełnosprawnych intelektualnie. Ostatni artykuł zamykający część trzecią omawia wybrane problemy pracy organizacji pozarządowych i wolontariatu na rzecz osób niepełnosprawnych. Wolontariat i organizacje społeczne są ogromnym wsparciem w każdym demokratycznym społeczeństwie. W Polsce także widzimy prężny rozwój tego sektora i jego rolę w świadczeniu usług pomocowych i wsparciu osób niepełnosprawnych.
Podsumowując, oddajemy czytelnikom kolejny tom wartościowej i ciekawej serii „Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych”. W imieniu rady redakcyjnej serii dziękuję Autorom poszczególnych tekstów, a szczególne wyrazy wdzięczności kieruję w stronę Recenzentów tomu.
Anna Klinik