Patrz jak tańczę

Patrz jak tańczę

Rok 1977. Jedenastoletnia Mira ucieka w taniec, żeby nie uczestniczyć w kłótniach rodziców. Balet, poprzez rygorystyczne zajęcia, mordercze treningi i obsesję perfekcjonizmu, daje jej poczucie kontroli, siłę i obietnicę sukcesu. Jej mentorem zostaje dużo starszy, charyzmatyczny Maurice. Wkrótce Mira zostaje przyjęta do prestiżowej szkoły baletowej, której dyrektor wiąże z młodą uczennicą wielkie nadzieje. W miarę upływu lat relacja Miry z Maurice’em staje się coraz bardziej intensywna, co naznaczy ich piętnem na całe życie. Rok 2016. Kate, profesor tańca w college’u, wdaje się w romans ze studentem. Ten ryzykowny krok może zagrozić nie tylko jej karierze, ale też precyzyjnie ułożonemu planowi na życie. Kiedy Kate otrzymuje list od mężczyzny, którego długo uważała za zmarłego, musi wrócić do dramatów z przeszłości, o których dawno już zapomniała. Patrz, jak tańczę to gorzka opowieść o cenie, jaką trzeba zapłacić za ambicję, umiłowanie piękna i pragnienie miłości. Tragiczny obraz dziewczyny, która zbyt szybko zasmakowała w podziwie, przedstawiony z punktu widzenia dorosłej tancerki – z dużą dojrzałością, a jednocześnie żarliwą naiwnością. „Washington Post” To książka nie tyle o balecie, ile o cenie, jaką płaci się za młodzieńczy talent. „New York Times Book Review” Sari Wilson – tańczyła w nowojorskim Harkness Ballet, była także uczestniczką stypendium New Ballet School założonej przez Eliota Felda. Brała udział w programach artystycznych Wallace Stegner Fellowship na Stanford University oraz Provincetown Fine Arts Center. Pierwsze teksty publikowała w pismach literackich: „Agni”, „Oxford American”, „Slice” i „Third Coast”. Autorka mieszka na Brooklynie z córką i mężem, rysownikiem Joshem Neufeldem. Patrz, jak tańczę (2016) to powieściowy debiut Sari Wilson.