Ordynaci i trędowaci
Pasjonująca opowieść o instrumentach muzycznych i ich społecznych rolach. Czy Johann Strauss lał do skrzypiec piwo? Co mają wspólnego fortepian i maszyna do szycia? Czy banjo jest symbolem tożsamości czarnych niewolników, czy może białych rasistów? Który instrument to wstyd, ciąża i świnia? Dlaczego ojciec zabronił Berliozowi grać na fortepianie, a pozwolił na gitarze? Co łączy mandolinę z walką na noże? „Ordynaci i trędowaci” to pierwsza w Polsce próba spojrzenia na instrumenty muzyczne z perspektywy socjologicznej. Autor udowadnia, że hierarchia instrumentów odzwier¬ciedla obowiązujące w społeczeństwie po¬działy ekonomiczne, klasowe i rasowe. Okazuje się przy tym, że owe podziały, jakkolwiek sztuczne i konwencjonalne, są nieusuwalnym elementem naszej kultury.
Wprowadzenie
Kanon
Ideały? Skrzypce i fortepian
Wizerunek doskonałości
Rysy na diamencie
Potężny oligarcha
Rysy na lakierze
Głosy niebios? harfa i organy
Przypadkowa bohaterka
Od areny do katedry
Interludium
Wiolonczela, kontrabas, altówka, instrumenty dęte w orkiestrze
Młodsza skrzypiec siostra
Krzyż pański i męka z tym pudłem
Trzecie skrzypce
Górniczohutnicza orkiestra robi nam pamparara
Poza kanonem
Dysonanse. Gitara, saksofon, akordeon, mandolina, banjo
Ojcze, gryf mi daj! Zrobię se gitarę i se będę na gitarze grał
Pacyfista w mundurze
Guzikowy bandyta
Panna Mania gra na mandolinie
A ja sobie gram na banjo i na spacer chodzę z Andzią
Wehikuły. banjo, saksofon i klarnet, fender telecaster, akordeon
To półbarbarzyńskie brzęczenie
Sax & Retro
Przypisy
Bibliografia & filmografia
Indeks osób i zespołów muzycznych
Indeks instrumentów