szkiceNienapisane? Książki składają się – na ogół – z tego, co udało się ich autorom napisać (lub zapisać). Czym więc jest „nienapisane”, które pojawia się w miejscu tytułu? Słowem, które tytuł udaje? Do pewnego stopnia. Książka składająca się z fragmentów nienapisanych książek nie może mieć prawdziwego tytułu. Głównym bohaterem tej książki jest to, co zostało jedynie wyznaczone, zaprojektowane przez zamieszczone w niej teksty – co było niegdyś tematem milczenia lub przedmiotem marzeń. Słowo postawione w miejscu tytułu otwarcie zapowiada zatem, że więcej jest w tej książce nienapisanego niż napisanego, że pisanie otwiera coraz większą, rosnącą z każdym słowem i każdym zdaniem przestrzeń nienapisanego. Ono jest zresztą zawsze ciekawsze od tego wszystkiego, co znalazło już jakiś wyraz w słowach.
Prolog. Napisane, nienapisane Otwieram... I Archiwum martwych twarzy Marat/Marat Piłsudski i Piłsudski. Pierwszy szkic do dziejów twarzy wodza Piłsudski i Piłsudski. Ostatni akt Urzeczywistnianie mitu Schulz fizjonomista Czy poeta powinien dać się portretować? Uwiedzenia, czyli o miłości do wizerunków Ze wstępnych notatek do Lalki II Literatura i nieobecność śmierci III Bruno Schulz. Archeologia„ja” pisarza Konflikt przeciwstawnych marzeń. Spotkanie Peipera z romantyzmem „Ja” między tekstami Księga, cierpienie i śmierć Pamiętnik z półgrobu Epilog. Milczący metronom Przypisy Nota bibliograficzna Indeks osób Spis ilustracji