Książka jest nowatorskim w skali literatury światowej studium nad medialnym procesem towarzyszącym zgonom ludzi władzy. Autor, w przystępnej i barwnej narracji, ukazuje m.in. medialne tworzenie legendy pośmiertnej lidera („życia po życiu”), zjawisko tzw. wizerunkowej alienacji, kreowanie i funkcjonowanie pośmiertnego wizerunku w świadomości konsumentów mediów (społeczeństwa), specyficzny rodzaj komunikowania medialnego/społecznego związanego ze śmiercią polityków. Wskazuje na czynniki dla których niektóre „śmierci” polityków przechodzą bez echa, a inne mają potencjał medialny, tłumaczy fenomen takich wiecznie żywych postaci jak: Lenin, Hitler, Che Guevara oraz funkcje, jakie pełnią zgony liderów. Pokazuje związek świata polityki z show-biznesem oraz ich podobieństwa i różnice w kontekście śmierci celebrytów z obydwu sfer. Wprowadza wiele nieznanych na gruncie polskiej nauki pojęć i modeli teoretycznych do analizy przedmiotu swoich zainteresowań. Wszystko urozmaica bardzo atrakcyjnymi przykładami i anegdotami związanymi ze śmiercią znanych osób.
1. DLACZEGO – ŚMIERĆ? Kres fizycznego życia przywódcy: znaczenie polityczne i społeczne 25 1.1. Polityczna śmierć jako zmiana 26 1.2. Śmierć przywódcy a śmierć masowa 31 1.3. Polityczna śmierć a polityczne narodziny 35 1.4. Kontekst śmierci przywódcy: rola polityki i religii 37 1.5. Śmierć polityczna reglamentowana: komunikacyjna specyfika zgonów dawnych władców 39 1.6. Śmierć polityczna spopularyzowana: gilotyna Wielkiej Rewolucji Francuskiej 41 1.7. Naturalna fascynacja śmiercią i próby jej politycznego opanowania (od sakralizacji do oswajania) 43 1.8. Pojawienie się mediów masowych: dalsza dewaluacja śmierci 50 1.9. Komunikacyjne wymiary polityczno-medialnej śmierci 53 1.10. Śmierć jako tajemnica: rola legendy i mitu w procesie kształtowania pośmiertnego wizerunku lidera 57 1.11. Śmierć jako element doznania, który kreuje i wzmacnia wspólnotę: zgon wodza jako dobro publiczne 61 1.12. Śmierć jako rozrywka: aspekt ludyczny i decyzyjny 63 1.13. Śmierć jako klęska lub zwycięstwo: konieczność planowania politycznego zgonu 65 1.14. Śmierć przywódcy jako pseudoreligijno-integracyjny spektakl o wystandaryzowanym przesłaniu 70 1.15. Złamanie zasad politycznego spektaklu śmierci i konsekwencje tego kroku 74 2. TEORIA ŚMIERCI. Zgon przywódcy a zgon obywatela: problem wyjątkowości politycznej śmierci 87 2.1. System śmierci (death system): miejsce zgonu w porządku społecznym 88 2.2. Miejsce śmierci lidera w teorii opanowywania trwogi (Terror Management Theory, TMT) 91 2.3. Śmierć lidera a ogólnoludzkie strategie zapewnienia sobie nieśmiertelności 96 2.4. Zaplanowana śmierć przywódcy jako przejaw społecznej odpowiedzialności państwa (CSR) 97 3. PRZED ŚMIERCIĄ. Przywództwo polityczne a polityczny zgon: społeczne funkcje śmierci lidera 101 3.1. Przywództwo polegające na dystrybucji śmierci 102 3.2. Kontekst społeczny: przywództwo warunkowane popytem na określoną rolę lidera 105 3.3. Wizerunkowa kondycja liderów XXI wieku: współczesne postrzeganie zjawiska przywództwa 107 3.4. Przywództwo jako proces efektywnej komunikacji 109 3.5. Śmierć lidera a marketing polityczny: rewizja koncepcji wizerunkowego „surowego materiału” 112 3.6. Samoocena lidera a jego pośmiertny wizerunek 115 3.7. Funkcja pocieszycielska śmierci lidera 119 3.8. Problem następstwa i dziedziczenia wizerunku 122 3.9. Pośmiertna rola oficjalnego życiorysu lidera: CV pisane przez państwową propagandę 127 4. ŚMIERĆ. Zgon politycznego lidera jako mechanizm medialny 131 4.1. Czynniki decydujące o charakterze politycznej śmierci 136 4.2. Ucieczka do przodu przed publiczną śmiercią: rzeczywiste odejście (abdykacja) 140 4.3. Odejścia nieskuteczne: nieudane zamachy polityczne (próby śmierci) 145 4.4. Ciche zgony polityków: umieranie z dala od mediów 155 4.5. Etapy politycznego umierania według logiki mediów 163 4.6. Polityczny pogrzeb w świetle klasycznych kategorii medialnego wydarzenia 167 4.7. Potrzeba budowania i utrzymywania pośmiertnej legendy 172 4.8. Pogrzeb lidera jako rodzaj zabawy 174 4.9. Performans politycznej śmierci 182 4.10. Zmediatyzowana śmierć jako krytyczny element politycznej kariery 185 5. PO ŚMIERCI. Następstwa politycznej śmierci: medialne życie pozagrobowe 189 5.1. Istota medialnego „życia po śmierci”: zjawisko wizerunkowej alienacji 191 5.2. Wizerunkowa alienacja jako część wspólna sfer rozrywki i polityki 198 5.3. Wizerunkowa alienacja jako przejaw skłonności masowego audytorium do zabawy 204 5.4. Towarzysze zgonu: „łączenie się w śmierci” 205 5.5. Komunikacja w systemie śmierci: death infotainment 212 5.6. Faktyczne przyczyny medialnego życia pośmiertnego 216 5.7. Pozorne przyczyny medialnego życia pośmiertnego 229 5.8. Czynniki osłabiające zdolność do medialnej nieśmiertelności 231 5.9. Materialny wymiar medialnej nieśmiertelności: pamiątki po zmarłych liderach 234 5.10. Komunikacyjna autonomia wizerunkowego gadżetu 239 5.11. Pośmiertne błędy: próby zabierania głosu w imieniu zmarłego lidera 241 5.12. Ranking śmierci przywódców w kategoriach polityczno-medialnych 244 5.13. Lider niezastąpiony: problem następstwa 257 6. PROCEDURA ŚMIERCI I POSTŚMIERCI. Mechanizmy politycznej i medialnej śmierci. Próba ujęcia modelowego 263 6.1. Skala porównawcza: zgony gwiazd show-businessu 264 6.2. Modele politycznej śmierci: kryteria i wstępny podział 274 6.3. Pierwszy model odchodzenia politycznego przywódcy: klęska tworząca legendę 276 6.4. Drugi model odchodzenia politycznego przywódcy: legenda propagandowa 278 6.5. Trzeci model odchodzenia politycznego przywódcy: sztuczna żałoba 280 6.6. Czwarty model odchodzenia politycznego przywódcy: przywództwo pośmiertne 282 6.7. Hierarchia stylów politycznej śmierci 286 Zakończenie 291 Aneks 1. Ważniejsze zgony postaci władzy 297 Aneks 2. Ważniejsze zgony gwiazd show-businessu 303 Słownik ważniejszych terminów 307 Bibliografia 311 Filmografia 320 Spis rycin 323 Spis tabel 325