Jak ziarnka piasku

Jak ziarnka piasku

„Filmuję wszystko. Wiem, że nie zdążą. Uśmiecham się. Bo chcę, żeby taką mnie zapamiętali. Uśmiecham się, bo czuję ulgę. Niedługo to wszystko się skończy”.
Anna i Nina były jak dwie krople wody. Albo dwa ziarnka piasku. Identyczne. Papużki nierozłączki, które wiedziały o sobie wszystko.
Kiedy Nina zdecydowała się na desperacki krok, Annie rozsypał się świat. Teraz składa go na nowo, kawałek po kawałku, i próbuje wyjaśnić, co właściwie się wydarzyło… Tylko czy będzie w stanie znieść prawdę?
***
Powieść otrzymała tytuł „Książka Roku 2018” w kategorii literackiej za książkę dla młodzieży w 31. edycji konkursu Książka Roku Polskiej Sekcji IBBY.
***
„Są książki dla młodzieży, które powinni przeczytać również dorośli – rodzice, opiekunowie, nauczyciele... Pisząc tę powieść autorka inspirowała się wydarzeniami sprzed kilku lat, kiedy to 14-letnia dziewczyna popełniła samobójstwo rzucając się pod koła pociągu. Dlaczego piękna, młoda i lubiana nastolatka postanawia zakończyć swe życie? Odpowiedź znajdziecie w tej fikcyjnej historii o dwóch przyjaciółkach – Annie i Ninie”. – MoWi, lubimyczytac.pl
***
„»Jak ziarnka piasku« to mocna, wstrząsająca opowieść, oparta na autentycznych wydarzeniach, która powoduje, że czytelnik zaczyna się zastanawiać, co z tym światem jest nie tak. Pod przykrywką normalności i codzienności, ukryte są niesamowite tajemnice, a wszechobecność telefonów i Internetu sprawia, że życie współczesnego nastolatka znacznie odbiega od wyobrażeń dorosłych na ten temat. Nie ukrywam, że największe wrażenie historia ta zrobi na rodzicach, którzy tę książkę przeczytają. Wiem, bo sprawdziłam osobiście, pożyczając powieść znajomym. Na wszystkich wywarła podobne wrażenie, niedowierzanie, szok, a dyskusja, jaka wywiązała się po lekturze była bardzo burzliwa”. – Książki Sardegny, blog literacki
***
„»Jak ziarnka piasku« to powieść napisana dla młodzieży licealnej, ale też dla rodziców i nauczycieli. A także dla takich jak ja (lat 27), którzy nie tak dawno byli w podobnym wieku, a którym dziś z rezerwą i lekceważeniem zdarza się odnosić do problemów nastolatków. Jak przyznaje autorka, historia Niny i Anny inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce kilka lat temu w Sopocie, a opisane zostały w noszącym znamiona kryminału reportażu dziennikarskim pt. »Zatoka świń«”. – Paulina Frankiewicz, dodziela.com.pl