Jak poznańska burmistrzowa ze swą krawcową do Rzymu na jubileusz 1500 r. Pielgrzymowała

Jak poznańska burmistrzowa ze swą krawcową do Rzymu na jubileusz 1500 r. Pielgrzymowała

Na podróż do Rzymu Barbary Kaniny i jej towarzyszki nie zwrócono uwagi ani jako na samodzielną daleką wyprawę, ani na jej nietypowość wśród mieszczan. Jedną z przyczyn tego jest marginalność dziejów mieszczanek w historii naszego mieszczaństwa. W typowych polskich źródłach miejskich kobieta jest cieniem swego męża podejmującego za nią wszelkie decyzje. Nawet niby samodzielne ustalenia majątkowe były jednak realizowane w mężowskim interesie. Młoda kobieta, nie podejmując własnych decyzji w sprawie wyboru męża, daje mu majątek, rodzi dzieci, gospodarzy w domu, i dopiero zostawszy wdową, zyskuje prawo do decydowania, ograniczone jednak prawami swych dzieci i pasierbów. – Taki oto jest rys wstępny fantastycznej opowieści pt. „Jak poznańska burmistrzowa ze swą krawcową do Rzymu na jubileusz 1500 r. pielgrzymowała” o – no właśnie, czy wyemancypowanej w swojej epoce kobiecie ?..., w każdym razie o kobiecie, która nie tylko dzielnie odbyła niebywałą podróż do Rzymu, ale też osiągnęła nieprawdopodobny awans społeczny; spisanej przez tropiciela najróżniejszych detali z przeszłości Poznania prof. Jacka Wiesiołowskiego. Na marginesie dodam, że prezesa PTPN i kronikarza – redaktora naczelnego „Kroniki Miasta Poznania”.
Jacek Wiesiołowski jest człowiekiem „od zawsze” zakopanym w księgach. Z ... nieodłącznym papierosem, latami studiuje dokumenty przeszłości. Również z książnicach miast włoskich, w bibliotekach Paryża i innych. Odczytuje, co już rzadkością przecież, i łacińskie zapisy. Relacja dotycząca Barbary Kani stanowi też równolegle dokument praw, obyczajowości, by nie powiedzieć po prostu – codzienności Poznania, Wielkopolski, części wreszcie Europy przełomu XV i XVI wieku.