Instytucja ponaglenia w postępowaniu administracyjnym

Instytucja ponaglenia w postępowaniu administracyjnym

Dyskusja nad rolą i katalogiem zasad prawa administracyjnego ciągle trwa. Wśród wielu koncepcji w nauce prawa jedna z punktu widzenia niniejszej pracy zasługuje na szczególne uznanie.
Otóż P. Szustakiewicz stwierdził, iż „przyglądając się funkcjom zasad postępowania administracyjnego, można je porównać do znaków na szlaku górskim. Podobnie jak znak na szlaku na rozstaju dróg wskazuje, w którą stronę należy iść, aby nie zabłądzić, to zasady w postępowaniu administracyjnym wskazują, jak ma postąpić w toku postępowania w sytuacji wątpliwej, niejednoznacznej osoba, która musi wykonać określoną czynność procesową”.

Przedmiotem niniejszej pracy jest zagadnienie wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym. Prawodawca ustanowił bowiem sekwencję między postępowaniami administracyjnymi, w których podejmowane są akty lub czynności i mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego a postępowaniem sądowoadministracyjnym. Ustawodawca wykształcił regułę, iż postępowanie sądowoadministracyjne nie może stanowić swoistego substytutu dla postępowania administracyjnego.

Celem pracy jest analiza nowej instytucji, która w założeniu projektodawcy miała rozwiać wszelkie wątpliwości, co do toku postępowania administracyjnego. Mowa tu o ponagleniu, którego wpływ na realizację zasady szybkości w postępowaniu administracyjnym został przedstawiony z punktu widzenia obowiązujących regulacji prawnych, mając na uwadze zmiany, jakie nastąpiły ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania oraz niektórych innych ustaw. Analizie w szczególności poddane zostały skutki wprowadzenia przez ustawodawcę ponaglenia. Niniejsza praca dowodzi, iż wprowadzona nowelizacją Kodeksu postępowania administracyjnego instytucja ponaglenia mająca być jednym ze sposobów realizacji zasady szybkości w postępowaniu administracyjnym, z jednej strony nie zakończyła dyskusji na temat przewlekłości postępowania i bezczynności organu postępowania, choć wprowadzając nowy środek zaskarżenia uporządkowała tok postępowania administracyjnego, z drugiej strony wzbudziła wątpliwość co do momentu wniesienia skargi na przewlekłość postępowania oraz bezczynność organu postępowania do wojewódzkiego sądu administracyjnego. W związku z powyższym celem pracy jest także ocena wymagań oraz rekomendacja dalszych kierunków zmian przepisów prawa w celu urzeczywistnienia zasady szybkości w postępowaniu administracyjnym.

Praca uwzględnia stan prawny na dzień 1 stycznia 2020 r.