Hate media wobec ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku

Hate media wobec ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku

Fragmenty monografii: Przykład Rwandy stanowi bezprecedensowy przypadek „niebezpiecznego” posługiwania się mediami do osiągania nie tylko celów politycznych, ale również ludobójczych.
Działalność tzw. hate mediów zaprzecza istnieniu jakichkolwiek zasad etycznych i stanowi niechlubny przykład niewłaściwego wykorzystywania mediów, do spełniania partykularnych celów ekstremistów Hutu.
Do propagandowych metod stosowanych przez tzw. hate media należała m.in. „retoryka praw natury” przez często stosowane określenia np.: karaluchy ( Tutsi) – motyle (Hutu), tworzenie pośredniego przekazu wezwań do ludobójstwa, przy użyciu różnic antropologicznych np.: „trzeba ściąć wysokie drzewa”.
Przekaz wzywający do zabójstw plemienia Tutsi podawany był w RTLM w oparciu o tzw. talk radio, czyli lekkie, zabawne przekazy, z popularną muzyką.
Przykład Rwandy i dziennikarzy związanych z RTLM i „Kangurą” stanowi drugi tzw. proces mediów na świecie przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym, choć formalnie występowały osoby fizyczne, a nie prawne. Dziennikarze, działacze medialni otrzymali wysokie kary. Zwykle zaś nie popełniali oni zbrodni bezpośrednio, a pośrednio przy użyciu „medium”.

Agnieszka Zielińska - studentka stosunków międzynarodowych i dziennikarstwa. W badaniach naukowych interesuje ją zaangażowanie polityczne mediów na świecie, Bliski Wschód i polityka międzynarodowa. Uwielbia podróżować po świecie i dzielić się swoimi historiami na blogu. Jest miłośniczką reportaży, kuchni wegańskiej, jogi, tańca i serialu "Friends".