Falowanie nowoczesności
Projekt krytyczny Andrzeja Skrendy okazuje się szeroko otwarty na najróżniejsze doświadczenia lekturowe. Skrendo to nie tylko specjalista od polskiego eseju (mimo że wypowiada się o nim z niepospolitą kompetencją), nie wyłącznie znawca wąskiego poletka rodzimej poezji (choć w tej dziedzinie szczególnie są znane jego dokonania) lub prozy (którą czyta z godną pozazdroszczenia wnikliwością), ale ktoś gotowy do zamachów na „wszystkość”, na spotkania i konfrontacje z wszelkimi zapisami mieszczącymi się w obszarze (ale i pojawiającymi się obok niego) polskiej literatury współczesnej. Warto podkreślić ten właśnie rys jego postawy, gdyż krytyków podobnego formatu nie mamy obecnie wielu, a tradycja nowoczesnej polskiej krytyki do tej właśnie śmiałości i wszechstronności zobowiązuje.
Tomasz Mizerkiewicz
I
Anty-Kołakowski
Falowanie płynności
Pakt niejasności
W egzystencjalnym transie
Nowa filozofia ufności
After Romanticism
Pobudka eseistyczna
II
Hotel Europa
Linia, koło
„Na moich oczach dzieje się Historia”
Dolina smutku
Miejsce ujawnienia
Lilith
„Totalna iluminacja”
Zbaraniały
Bóstwo o rysach okrutnych
III
Krótka recenzja (z dopiskami)
Ów Różycki
Podejścia (do) Wiedemanna
Czysta przyjemność. Patafizyka Wiedemanna
Robienie (Świetlickiego)
Dziwny zgrzyt
Poetyka opozycji
11 września w poezji
Mańka Skoroświt i inne wiersze
Epika śniącego ortografa
IV
Giedroyć i Kot
Wypiski o Wypiskach
Inna krytyka – o pisarstwie Włodzimierza Boleckiego
Spór czwarty: literatura polska 1975-1995
Spór piąty: o krytykę literacką
O szkodliwości i pożytkach z konfliktów dla literatury
[Książki najważniejsze 1989-2009]
[Ankieta]
nota bibliograficza