Alfabet bałkańskiego (u)czucia. Pierwsza na świecie książka powstała bez udziału autora

Alfabet bałkańskiego (u)czucia. Pierwsza na świecie książka powstała bez udziału autora

Książka ta powstaje od ponad 20 lat. Ze wszystkimi tego – negatywnymi i pozytywnymi – konsekwencjami.
Zawiera ona zapis moich osobistych obserwacji ludzi żyjących na Bałkanach oraz sytuacji, w jakich się znalazłem począwszy od 1995 roku, gdy po raz pierwszy się pojawiłem tam, a potem przynajmniej raz w roku odwiedzałem. Moje obserwacje nie były co do zasady zgodne z metodologią nauk społecznych, często wręcz ją negowały lub drwiąco kontestowały. Na Bałkanach zawieszałem na kołku swoje socjologiczne wykształcenie i było mi z tym dobrze. Miałem zwyczaj dosiadania się do starych ludzi na dworcach kolejowych, autobusowych lub w parkach i zadawania jednego lub dwóch pytań i zasłuchiwania się ich opowieści o życiu.
Książka ta stanowi zapis samoświadomości, mojego zmagania się z obrazami Innych, ich kultur, przy zwyczajeń, uzależnień. Porównując się z ludźmi innych kultur odkrywałem te aspekty mojej tożsamości, które pozostawały ukryte przede mną. Bałkany stały się moim wielkim ośrodkiem psychoterapeutycznym z rzeszą niezliczonych samozwańczych psychiatrów i psychologów. Jako pacjent odczuwałem, z jednej strony, uległość i chęć skorzystania z terapii, z drugiej, robiłem wszystko, by wreszcie znormalnieć i nie musieć już tam więcej jeździć. Bo Bałkany to okropne miejsce. To miejsce, w którym wszyscy są pacjentami, a tylko ci, którzy to zrozumieli, udają lekarzy. I ludzie tam umierają z otwartymi oczami.
Od autora